رجانیوز با طرح این موضوع نوشت: سرانجام پس از 90 روز از توافق وین، روز اجرای برجام فرا رسید و در 26 مهرماه 1394 محمدجواد ظریف و فدریکا موگرینی با صدور بیانیه‌ای مشترک «روز پذیرش» برجام (Adoption Day) را اعلام کردند.
اعلام «روز پذیرش»، در عمل برای ایران دستاوردی ندارد چرا که آمریکا و اتحادیه اروپا همچنان تحریم‌های خود را ادامه داده و تنها بر «روی کاغذ» از توقف بخشی از آنها خبر داده‌اند.
یعنی اگرچه اتحادیه اروپا اعلام کرده است که قانون اصلی تحریم‌ها (Council Decision) را تعلیق می‌کند و تنها بخشی از دستورالعمل‌های اجرایی (Council Regulation) را لغو می‌کند و دولت آمریکا نیز تعهد کرده که وفق اختیارات رئیس‌جمهور به توقف موقت اجرای (Cease the application) تحریم‌ها مبادرت کند، اما همین مسئله نیز فعلا عملیاتی نشده و تا روزی که آژانس انرژی اتمی تعهدات جمهوری اسلامی را تایید کند و در عمل ایران 10 تن اورانیوم خود را به 300 کیلو تبدیل نکند و با جمع‌آوری بیش از 14000 سانتریفیوژ در نطنز و فردو، سیمان کردن قلب رآکتور اراک، ارائه دسترسی‌های فراپروتکلی و... تاییدیه آژانس را کسب نکند، در عمل هیچ یک از تخفیف‌های محدود تحریم‌ها از سوی آمریکا و اروپا انجام نخواهد شد.
لذا 26 مهرماه 1394 یکی دیگر از روزهای پر دستاورد برای 5+1 بود چرا که براساس «روز پذیرش» در حالی که آنها در عمل هیچ اقدامی به نفع ایران انجام ندادند و تنها به طور تشریفاتی روی کاغذ اعلام کردند برخی تحریم‌های ایران را در آینده متوقف خواهند کرد، ایران از این تاریخ به بعد باید در عمل و به طور عینی، بسیاری از زیرساخت‌های هسته‌ای خود را نابود کند که بازگشت‌‌پذیری آنها علاوه بر هزینه‌های بسیار بالا، بعضا سالها به زمان نیاز دارد.
رجانیوز می‌افزاید: باید توجه داشت که اساسا مذاکرات هسته‌ای و برجام، در اصل نه با هدف لغو تحریم‌ها و... که با هدف بزرگتری از سوی دولت آغاز شد. همان هدفی که تاکنون بارها و بارها به طور غیرمستقیم از سوی رئیس‌جمهور و برخی دیگر از اعضای کابینه نیز مطرح شده، از جمله سخنان رئیس‌جمهور در 18 مهر 94 در همایش صنعت و تجارت که گفت: «اساسا مذاکرات هسته‌ای ما به خاطر این بود که شرایط جدیدی را در روابط بین‌الملل و منطقه به وجود بیاوریم. توافق هسته‌ای یکی از فرازهای بزرگ در سیاست خارجی و دیپلماسی جهان است...
ما دنبال توافق هسته‌ای نبودیم که مشکل هسته‌ای را حل کنیم، البته می‌خواستیم که مشکل هسته‌ای هم حل شود. دنبال مذاکره بودیم برای ایجاد فضای جدید در منطقه و جهان. این فضا است که برای ما اهمیت دارد.» این در حالی است که پیش از این نیز در تیرماه سال جاری هاشمی رفسنجانی در گفت‌وگو با گاردین اعلام کرده بود: «مذاکرات هسته‌ای تابوی گفت‌وگوی رو در رو با آمریکا را شکسته و توافق می‌تواند گامی بزرگ رو به جلو باشد و بازگشایی سفارت آمریکا در ایران، غیرممکن نیست.»
با این اوصاف طبیعی است که انتظار هرگونه معجزه اقتصادی در پس تخفیف‌های تحریمی بعد از اجرای برجام، نشان از خوش‌بینی و عدم تحلیل درست ماجراست و هرچند ممکن است در برخی برهه‌های حساس مانند ایام نزدیک به انتخابات، نشانه‌های خفیفی از رونق اقتصادی برای تقویت جناح غربگرا رخ بدهد اما در درازمدت عملا هیچ گره اقتصادی از طریق مذاکرات هسته‌ای بازنخواهد شد، چرا که اساسا هدف اصلی از ورود به این عرصه نه لزوما لغو تحریم‌ها، بلکه اعتماد‌سازی و جلب اعتماد آمریکا برای گسترش روابط بوده است.
